Las Głubczycki znajduje się na północ od miasta Głubczyce i ma powierzchnię 1597,5 ha. W Lesie Głubczyckim, w pobliżu wioski Lwowiany ma źródło rzeka Stradunia
Występuje tu w warunkach naturalnych wiele gatunków drzew, zarówno iglastych jak i liściastych (takich jak lipy, graby, dęby w wieku 120-145 lat), cała różnorodność bylin, takich jak np. wawrzynek wilczełyko, pierwiosnek wyniosły, lilia złotogłów, jaskier kaszubski, zawilec żółty czy bluszcz pospolity. Co się tyczy zwierząt, można spotkać wiele gatunków ptaków (np. parusy z rodziny sikor, dzięcioły, w 1998 roku w lesie gnieździł raróg), ale także płazów, gadów i ssaków. Las Głubczycki jest idealny dla celów turystycznych i rekreacyjnych.
Las Głubczycki łączy z miastem trzyrzędowa Aleja Lipowa, będąca pomnikiem przyrody.
Głubczyce otrzymały las na własność w 1265 roku od króla Przemysła Ottokara II. Miał on wówczas 20 łanów i zwano go „opawskim“ (Tropowitz), od rzeki Opawy. Od czasów średniowiecza nazywano go Lasem Bukowym. W okresie kolonizacyjnym został znacznie przetrzebiony, a w 1903 roku została uruchomiona w lesie stacja kolejowa Głubczyce-Las. Był popularnym miejscem wypoczynkowym Górnoślązaków, którzy zatrzymywali się w gospodzie leśnej „Marysieńka“ bądź w restauracji „Wilczy staw“. W latach 50. XX wieku część lasu miejskiego włączono do lasów Nadleśnictwa Prudnik.
Las Głubczycki uchodził w XVI w. za nocny azyl czarownic, a główna droga przecinająca las zyskała wówczas miano Drogi Brzóz Czarownic.
Za: silesiatourism.com